Eylül ayında en az 177 işçi, 2020 yılının ilk dokuz ayında ise 1493 işçi hayatını kaybetti

2868 Okunma
06.10.2020
A+
A-

Eylül ayında en az 177 işçi,
2020 yılının ilk dokuz ayında ise 1493 işçi hayatını kaybetti

(Eylül ayı iş cinayetleri raporu basın açıklamasını 4 Ekim Pazar günü saat 15.00'da Kadıköy Süreyya Sineması önünde gerçekleştirdik. Yaklaşık 100 kişinin katıldığı açıklamada Enerji-Sen Genel Başkanı Süleyman Keskin ve İstanbul İSİG Meclisi gönüllüsü Dr.Coşkun Canıvar birer konuşma yaptılar. Basın açıklamasını İnşaat-İş Örgütlenme Sorumlusu Deniz Gider okudu. Emeği geçen tüm dostlarımıza teşekkür ediyoruz. Basın açıklamasının ayrıntılı haberlerini içeren linkleri raporu takiben ekleyeceğiz. İSİG Meclisi)

Sınıf mücadelesinin önemli başlıklarından birisi işçi sağlığı ve iş güvenliği mücadelesi. İşçilerin beslenmesinden barınmasına, ulaşımından işyerinde alınan önlemlere, çalışma koşullarından örgütlenmesine kadar çok geniş bir kapsama sahip. En görünür sonucu ise iş cinayetleri... Ancak işyerlerinde önlem alınmıyor, denetim yapılmıyor ve işçilerin örgütlenmesi engelleniyor. Amaç çarkların her ne olursa olsun dönmesi. Bunun sonucu olarak işyerlerinde işçilere karşı adeta bir savaş yürütülüyor. Türkiye’de her yıl en az 2000 civarında işçi iş cinayetlerinde hayatını kaybediyor.

Hangi savaşta bu kadar arkadaşımızı kaybediyoruz? Tehlikeli işlerde çalışanlar -ki ilk akla gelen maden işçileri- ailesiyle vedalaşmadan işe çıkamıyor. Peki, başta Cumhurbaşkanı olmak üzere iktidar, bürokrasi, patronlar ve onların aklı ne diyor? Kaza, kader, fıtrat, güvensiz davranış, eğitimsizlik vs. Bizler ise bu anlayışa Hayır diyoruz: Bu cinayetlerin nedeni neoliberal kapitalist düzenin ucuz ve güvencesiz istihdam politikaları ve sermaye birikim stratejisidir. İşçi sınıfı bu şartlarda çalıştırılırsa ölüm kaçınılmazdır!

Eylül ayında tespit edebildiğimiz kadarıyla en az 177 işçi, 2020 yılının ilk dokuz ayında ise en az 1493 işçi çalışırken hayatını kaybetti.

Eylül ayındaki iş cinayetlerinin:

• 6’sı çocuk, 7’si kadın, 3’ü Suriyeli ve 2’si Afganistanlı olmak üzere 5’i göçmen ve 4’ü sendikalı işçiydi...
• En çok ölüm sebeplerine bakarsak: 46 işçi koronavirüs, 38 işçi trafik/servis kazası, 25 işçi ezilme/göçük, 20 işçi kalp krizi ve 11 işçi yüksekten düşme nedeniyle hayatını kaybetti...
• Ölümlerin en çok meydana geldiği işkolları: 38 işçiyi tarım, 30 işçiyi sağlık, 28 işçiyi inşaat, 23 işçiyi ticaret/büro, 17 işçiyi taşımacılık, 8 işçiyi enerji ve 7 işçiyi metal işkolunda çalışırken kaybettik...
• İş cinayetleri en çok sanayileşmiş şehirlerde gerçekleşti: 12 işçi Ankara, 10 işçi Konya, 9 işçi Bursa, 7 işçi Antalya, 7 işçi İzmir, 7 işçi İstanbul, 7 işçi Adana ve 7 işçi Denizli’de hayatını kaybetti...

İş Cinayetlerine, Salgına, İşsizliğe, Açlığa ve Güvencesiz Çalıştırmaya Karşı...
Direniş ve Dayanışma Yaşatır!

İlk resmi vakanın bildirildiği 11 Mart 2020 tarihinden itibaren salgın sonucu onlarca işçi hayatını kaybetti, yüzlerce işçi ise hastalandı. Şu ana kadar kısıtlı bilgilerimizle tespit edebildiğimiz kadarıyla en az 274 işçi koronavirüs nedeniyle hayatını kaybetti. İşçilerin ailelerini ve emeklileri de ekleyince bugüne kadar salgından ölenlerin büyük bir çoğunluğunun işçi sınıfından olduğu gerçeği tüm çıplaklığı ile ortadadır. Türkiye, tarihin en büyük ‘işçikırımı’ ile karşı karşıyadır.

Bu süreçte patronlar, uluslararası pazardan daha fazla pay almak için fabrikalarda geceli gündüzlü kuralsız bir şekilde çalışmayı artırmaktadır. Devlet COVID-19’u iş kazası olarak görmeyen bir genelge çıkararak bu durumu daha da pekiştirmektedir. Ücretsiz izin, kapalı çalışma sistemi vb. uygulamalarla üretim de salgın sürecine uygun olarak yeniden yapılandırılmaktadır. Basın açıklamaları ve işçi eylemleri bu gerekçeyle yasaklanmaktadır.

Başlıca Taleplerimiz

1- Covid-19 sağlık emekçileri için meslek hastalığı, diğer işkollarında çalışan işçiler için ise iş kazası olarak tanınmalıdır.

2- İşyerlerinde başta üretim alanları olmak üzere ulaşım, beslenme, barınma gibi tüm alanlarda işçi sağlığı ve iş güvenliği önlemleri alınmalıdır.

3- Kronik hastalığı olan ve belli bir yaşın üzerindeki işçiler bu süreçte idari-ücretli izne çıkarılmalıdır.

4- İşten atmalar yasaklanmalı ve 1168 TL değil tam ücret ödenmelidir.

5- Çalışma saatleri, ücretlerde kesintiye gitmeden azaltılmalıdır.

6- İşçilere ücretsiz-yaygın testler yapılmalı, vakaların arttığı işyerlerinde üretime ara verilmelidir.

7- Evden çalışan işçilerin çalışma saatleri düzenlenmeli ve iş için yaptıkları harcamalar karşılanmalıdır.

Bizler, sadece her ay kaç işçinin iş cinayetinde hayatını kaybettiğini söyleyerek, infografikler yaparak ya da işçiler için salt talepler oluşturarak gerçeklerin değişmeyeceğinin farkındayız. Bunlar bize ancak yol gösterebilir. Bu süreçte çıkış noktalarımızı ve taleplerimizi bizzat işyerlerinde işçi komite, konsey ve meclislerimizi örgütleyerek hayata geçirebiliriz. Salgın sürecinde birçok işyerinde işçilerin kendiliğinden mücadele deneyimleri başladı. Sınıf sendikalarına düşen görev ise bu deneyimleri sahiplenerek yön göstermek, kurumsallaştırmak ve ülke çapında bir direniş-dayanışma hattını oluşturmaktır.

Yaşamak ve Yaşatmak İçin Mücadele Edeceğiz...

İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi