İzmit’in sokaklarında yürürken her gün elinde çiçek, su alıp satmaya çalışan ya da “bana yemek alır mısınız”, “kardeşim hasta ilaç alacak param yok” diyen çocukları görüyorsunuz. Bu çocuklar her geçen gün artıyor.
Çocuklar ya aileleri ya da bu işi yapan çeteler tarafından sokakta çalıştırılıyorlar. Yaşları o kadar küçük ki neredeyse daha tam konuşamayanlar var.
Bu çocukları aileleri korumadığı gibi devlet de korumuyor.
Sokakta çalışan çocuklar tüm kötülüklere açık. Çok açık yazıyorum ama gerçek bu. Bu çocuklar organ mafyaları tarafından kaçırılabilir, seks işçisi yapılabilir, tecavüz edilebilir, şiddete maruz kalabilir, uyuşturucu madde verilebilir, bir suç çetesinin içine alınabilir, suç işlemeye zorlanabilir ve bunların çoğu belki oluyor.
Örnekler verebilirim size. İzmit Kent Meydanında çiçek satan, dilendirilen çocuklar ya kafe sahiplerinin ya da kafede oturanların şiddetine, zorbalığına maruz kalıyor. Çünkü artık kafede oturanlarda kafe çalışanları da, sahipleri de bu görüntüden bıkmış. Elbette bu çocuklara şiddet uygulama ve zorbalama hakkı vermiyor ama şikayet edecek yer, gidecek kapı yok.
Kandıra Sapağı ışıklar ve Milli İrade Meydanı ışıklarında çocuklar gece geç saatlere kadar ışıklarda duran araçlara ya çiçek satıyor, ya su satıyor ya da para istiyor. Bu durum çocukların güvenliği için çok riskli. Biri çocuğu arabaya atıp götürse kimsenin ruhu duymayacak.
Gerçekten bu çocukları kim koruyacak bilmiyorum. Dün Kent Meydanı’nda gördüğüm bir manzara ise gerçekten içler acısıydı. Belki 10 yaşında dahi olmayan bir çocuğun bir elinde sigara diğer elinde ise plastik bir eldiven var ve bu eldiveni kokluyor. İçinde ne var bilmiyorum. Bu çocuk her gün 24 saat emniyet personellerinin görev yaptığı Kent Meydanında dolaşıyordu.
Bakın bunlar sadece dün gördüğüm üç örnek. İzmit’e daha önce de sokakta çalıştırılan çocuklar gündeme geldi. Vali Hüseyin Aksoy döneminde yapılan bir proje ile çocuklar sokaktan uzaklaştırıldı, eğitim ve sağlık tedbirleri alınarak evlerine ve okullarına gönderildiler. Hatta ailesinde işsiz varsa iş bulundu ya da Sosyal Dayanışma Vakfı üzerinden ailelere yardım verildi.
Ama bugün baktığımızda çocuklar sokakta ve korumasız. Kocaeli Valisi İlhami Aktaş, Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü, İl Emniyet Müdürlüğü, Büyükşehir Belediyesi ve ilçe belediyelerin bu çocuklara daire bir planı var mı bilmiyorum. Ama bu çocukları sokaktaki kötülüklerden ve belki de çocukları çalıştırmak zorunda kalan, istismara açık hale getiren ailelerinden korumak için önlem alınması gerektiği çok açık.
Görünen o ki bu çocuklar ne aileleri tarafından ne devlet tarafından ne de bu toplum tarafından korunmuyor ve kollanmıyor. Kimsenin derdi dahi değil. Bu kentte bir siyasi parti, bir sivil toplum kuruluşu, kendini çocuk ve kadın meseleleri üzerinden parlatan bazı dernekler hiç ses çıkarmıyor.
Bu çocukların sokakta yaşadıklarının sorumluları bu kente yaşayan herkestir. Vicdanı olan her birey bu çocuklar için bir adım atılması gerektiğini düşünecektir. Sayın Valim gerçekten bu çocukları kim koruyacak? Kim sahip çıkacak, nasıl okuyacaklar, nasıl sağlıklı birer birey olacaklar? Bu soruların cevabını merak ediyorum…
